Lipiec i sierpień każdego roku jest czasem, który absolutnie każdemu pracownikowi, nieważne czy biurowemu, czy fizycznemu, kojarzy się w najlepszym wypadku z lekkimi torturami.
Temperatury są zazwyczaj po prostu nie do zniesienia, a kiedy w firmie dodatkowo obowiązuje dresscode i należy topić się w schludnym i eleganckim stroju, pod krawatem lub w spódnicy do kolan, wielu pracownikom pozostaje już chyba tylko modlitwa o rychłe nadejście jakiejś wielkiej ulewy lub spoglądanie z utęsknieniem na kalendarz, na którym zaznaczona jest data rozpoczęcia urlopu bezpłatnego.

Okres, w którym najczęściej się z niego korzysta, sprzyja temu, żeby go po prostu wziąć i nie zwracać uwagi na jakiekolwiek kwestie stricte techniczne i prawne, bo jeśli jest okazja wypocząć przy domowej klimatyzacji, to należy z tej okazji bezwzględnie skorzystać i nie ma w tym absolutnie nic złego, to wręcz podstawowa powinność każdego rozsądnego człowieka, który nie chce się zamęczyć, pracując w temperaturach po prostu niekorzystnych dla organizmu ludzkiego.

Osoba szczególnie dociekliwa mogłaby jednak w czasie owego urlopu zastanowić się, jaka jest specyfika prawna urlopu bezpłatnego i tutaj postaram się znaleźć odpowiedzieć na podstawowe pytanie, które bezsprzecznie takiemu dociekliwemu pracownikowi mogłoby przyjść na myśl.

Brzmi ono następująco – czy urlop bezpłatny wlicza się do lat pracy?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, przyjrzyjmy się naturze tego okresu. W czasie urlopu stosunek pracy trwa w sposób absolutnie nieprzerwany, a pracownik korzysta ze szczególnej ochrony w pełni należnych mu praw – pracodawca nie może zatem dokonać wypowiedzenia o pracę, mimo że pracownik w tym okresie ani nie świadczy pracy, ale dla równowagi nie otrzymuje też za ten okres wynagrodzenia.

Najtrafniejszym stwierdzeniem dotyczącym stanu stosunku pracy podczas urlopu byłoby chyba stwierdzenie, że jet on na ten czas po prostu zawieszony. Taki wniosek jednak absolutnie nie rozwiewa wątpliwości, wręcz przeciwnie, zdaje się sugerować, że urlop się absolutnie nie wlicza do czasu pracy. Ba, nie zapominać należy, że jeśli pracownik jest na urlopie bezpłatnym dłużej niż jeden miesiąc i nie pracuje dnia pierwszego stycznia, a jego umowa zostanie rozwiązana lub wygaśnie, to może być tak, że straci prawo do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w nowym roku kalendarzowym, bo to właśnie w Nowy Rok z reguły się to prawo nabywa.

Należy też koniecznie zwrócić uwagę na to, że urlop bezpłatny nie wlicza się do okresu zatrudnienia, ale takiego, jaki jest brany pod uwagę przy naliczaniu świadczeń pieniężnych, takich jak na przykład zasiłek chorobowy lub macierzyński. Jeśli pracownik przebywający na urlopie bezpłatnym jest niezdolny do pracy, okresu tego absolutnie nie wlicza się do okresu zasiłkowego, koniecznego do uzyskania świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego.

Istnieje też jeszcze jeden bardzo ciekawy scenariusz – na podstawie Kodeksu pracy pracodawca może wysłać pracownika na urlop bezpłatny, za wyrażoną przez pracownika na piśmie zgodą, celem wykonywania pracy u innego pracodawcy w czasie określonym umową między pracodawcami. Jest to inicjatywa, w której korzyść odnosi pracodawca, który nie musi płacić odprawy, ale pracownik również nie pozostaje na lodzie i nie zostaje uczyniony bezrobotnym, choć niewiele go od tego dzieliło.

Omówione zostały wszystkie szczególne przypadki związane z pojęciem urlopu bezpłatnego, więc pora ostatecznie odpowiedzieć sobie na pytanie, czy urlop bezpłatny wlicza się do lat pracy. Absolutnie tak niestety nie jest i to dosyć przykry wniosek. O ile w CV nie musimy tego odnotowywać, tak w przypadkach wymagających podania konkretnej dokumentacji, trzeba taki okres uwzględnić i odjąć go od ogólnego czasu zatrudnienia. Z urlopem bezpłatnym wiąże się również kilka przykrych niuansów – przede wszystkim to, że nie jest on nielimitowany, wszystko jest ściśle ustalone w Kodeksie pracy.

Co więcej – jeśli urlopu udzielono na okres dłuższy od sześciu miesięcy, pracodawca ma prawo odwołać go z podaniem odpowiednio ważnej przyczyny. Kolejnym przykrym niuansem jest fakt związany z brakiem wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia – wiąże się on z tym, że pracodawca nie uiszcza składek zdrowotnych za pracownika. W praktyce wygląda to zatem tak, że po miesiącu od rozpoczęcia urlopu bezpłatnego, pracownik de facto nie posiada już ubezpieczenia zdrowotnego.

Wszystko to jest zatem dosyć kłopotliwe dla pracownika, ale należy w tym przypadku również zrozumieć dbałość prawa polskiego o interesy pracodawcy, który wskutek urlopu pracownika może to i owo stracić. Prawo jest zatem w tym przypadku sprawiedliwe, ale w dosyć przykry sposób.

Różnorodność zawodów na całym świecie sprawia, że każdy może wybrać pracę w dowolnym miejscu. Jeśli spełniamy wszystkie wymagania to możemy ubiegać się o stanowisko w dowolnej firmie. Zaczynając działania w nowym miejscu pamiętajmy, że uczciwa praca jest związana z zawarciem umowy. Dopilnować tego musi zarówno pracodawca, jak i pracownik.

Niezależnie od branży muszą być odprowadzane wszystkie składki, podatki, a osoba zatrudniona dostaje wynagrodzenie za wykonane obowiązki. Zadaniem pracodawcy jest dopilnować wszystkich formalności tak, aby czynności związane z prowadzeniem biznesu przebiegały bezproblemowo.
Pracując na swoim stanowisku pracy wykonujemy szereg zadań. Musimy zdecydować czy nasz zawód pozwoli nam się utrzymać oraz czy nie sprawia nam żadnych kłopotów.

Jeżeli podjęliśmy się pracy, która nie jest spełnieniem naszych marzeń, możemy pomyśleć o zmianie zawodu. Pogarszające się warunki w miejscu pracy także mogą być powodem, przez który chcemy zrezygnować z umowy. Wiele czynników może wpłynąć na to, że zdecydujemy się odejść z pracy. Musimy pamiętać o odpowiednich procedurach, a także o dokładnym przemyśleniu naszej decyzji. Nasze działania powinny być pewne bez względu na okoliczności.

W takim razie jak złożyć wypowiedzenie w pracy?

Warto się do tego odpowiednio przygotować. Możemy wcześniej poinformować naszego pracodawcę, że mamy zamiar w najbliższym czasie przedłożyć taki dokument. Dzięki temu nasz szef będzie miał więcej czasu na to, aby znaleźć nową osobę na nasze stanowisko. Ważna jest kwestia stworzenia przez nas wypowiedzenia. Możemy poradzić się specjalisty, czy też zlecić komuś dokładne stworzenie dokumentu. Istnieje także możliwość wzorowania się na szablonach znajdujących się w internecie.

Niektórzy użytkownicy udostępniają swoje wypowiedzenia, co może ułatwić nam rozpoczęcie pracy nad własnym dokumentem.
Gdy nasze wypowiedzenie będzie już gotowe i wydrukowane musimy udać się z nim do naszego pracodawcy. Często jest to bardzo stresujący moment, dlatego musimy pamiętać aby trzymać nerwy na wodzy i zachowywać się odpowiednio do sytuacji. Warto porozmawiać z szefem o powodzie, dla którego chcemy się zwolnić. Kulturalna rozmowa pozwoli na bezproblemowe porozumienie się.

Wytłumaczmy swoją decyzję na spokojnie bez względu na to, jaka będzie reakcja naszego pracodawcy. Nie dajmy się wyprowadzić z równowagi a także pokażmy, że jesteśmy pewni naszych działań.
O zakończeniu współpracy myślimy zazwyczaj wtedy, gdy coś nie idzie po naszej myśli. Często rezygnujemy z pracy z powodu znalezienia lepszej oferty pracy, gdzie będziemy mogli się rozwijać. W takim wypadku warto przeanalizować wszystkie za i przeciw.

Innym powodem, dla którego rezygnujemy ze swojego stanowiska może być nieprzyjemna atmosfera w pracy. Zarówno pracodawca jak i współpracownicy mogą być dla nas niemili, niesprawiedliwi lub nadużywający swojej władzy. W takim wypadku nie możemy dać się poniżać, jak najszybciej pomyślmy o zmianie pracy. Nie możemy narażać się na dodatkowe stresy i konflikty w miejscu pracy. Jeżeli nie dogadujemy się z innymi lub ciągle jesteśmy źle traktowani, to nie możemy utkwić w takich warunkach na długi okres czasu.

Na rezygnację z pracy wpływa mnóstwo różnych czynników. Jest to nasza decyzja dlatego nie warto w tej kwestii słuchać innych, najważniejsze to podjąć się działań, które będą odpowiednia dla nas.
Jeżeli jesteśmy zdecydowani złożyć wypowiedzenie o pracę należy zwrócić uwagę na ważne podpunkty w naszej umowie. Powinien być tam wyodrębniony okres wypowiedzenia, który musi przejść zarówno pracownik jak i pracodawca.

Zmieniając pracę należy uwzględnić ten czas, w którym będziemy musieli pozostać jeszcze na starym stanowisku. Przeanalizujmy dokładnie wszystkie warunki niezależnie od rodzaju umowy. Odrębne punkty musimy spełnić przy umowie o pracę, umowie zleceniu lub o dzieło. O każdej z nich możemy dowiedzieć się w internecie. Warto znać wszelkie warunki, na podstawie których jesteśmy zatrudnieni.

Umowa może zostać zerwana nie tylko przez pracownika, ale także przez pracodawcę. Jeżeli nie spisujemy się na stanowisku lub popełniamy karygodne błędy to możemy zostać zwolnieni zarówno dyscyplinarnie, jak i poprzez wręczenie nam wypowiedzenia. Pracodawca również musi przestrzegać pewnych zasad zawartych w kodeksie.
Warto przeanalizować czy wszystko jest zgodne z prawem. Istnieje także możliwość zwolnienia za porozumieniem. Jest to najszybsze rozwiązanie i możemy być korzystne dla obu stron. Wystarczy szczera rozmowa i umiejętność dogadywania się.

Rozwiązanie umowy o pracę większości niezadowolonych pracowników kojarzy się ze złożeniem wypowiedzenia. Nie jest to niestety kwestia tak nieskomplikowana, wręcz przeciwnie, zawiera się w niej dosyć duża ilość rozmaitych niuansów i warto o nich wiedzieć. Złożenie wypowiedzenia przez pracownika nie zawsze jest po prostu możliwe – na tego typu opcję możemy zdecydować się tylko w przypadku, kiedy jesteśmy zatrudnieni albo na okres próbny, albo na czas nieokreślony.

Niechlubnym wyjątkiem są umowy na czas określony, których w zdecydowanej większości pracownik nie może tak po prostu zerwać – pewną formą ratunku jest jednak w tym przypadku zawarcie umowy terminowej na okres dłuższy niż sześć miesięcy – wtedy strony mogą całkowicie legalnie dodać do niej specjalny podpunkt, zakładający możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę.

Ze złożeniem wypowiedzenia wiąże się jednak mniej lub bardziej przykra konieczność przepracowania dodatkowego okresu wypowiedzenia, którego długość zależy od stażu pracy. I tak po po niepełna półrocznym stażu pracy, okres ten będzie wynosić dwa tygodnie, miesiąc, jeśli pracownik ma staż dłuższy niż pół roku i aż trzy miesiące, jeśli pracownik był zatrudniony na dłużej niż trzy długie lata.

Jak rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia?

Choć wydaje się to nierealnym zagadnieniem, okazuje się, że wcale takie nie jest. Polskie prawo zdaje się skrupulatnie pilnować tego, by większość umów było rozwiązywanych za wypowiedzeniem, ale nie robi też niewolnika z pracownika i dopuszcza możliwość rozwiązania umowy w inny sposób. Na czym to więc polega? Jedna strona stosunku pracy (może to być zatem zarówno pracownik, jak i pracodawca) składa stronie drugiej oświadczenie woli, które powoduje ustanie stosunku pracy w trybie natychmiastowym.

Jak widać, jest to sposób skrajnie skuteczny. Niektórzy mogliby zadać sobie w tym momencie pytanie – więc dlaczego nie jest tak popularny jak złożenie wypowiedzenia? Czy pracownicy naprawdę nie mają problemu z przepracowaniem okresu wypowiedzenia u pracodawcy, który z jakichś konkretnych względów im nie odpowiada? Okazuje się, że absolutnie nie jest to takie proste.
Rozwiązanie umowy o pracę poprzez proste oświadczenie woli jest bowiem rozumiane przez prawo jako środek nadzwyczajny, a co się z taką charakterystyką wiąże? Ano głównie to, że można ten środek wykorzystać tylko w ściśle przewidzianych, określonych, wyjątkowych okolicznościach.

Przede wszystkim, co jest faktem dosyć oczywistym, ale dla rzetelności należy o tym wspomnieć – oświadczenie koniecznie musi mieć formę pisemną. Co więcej – jeśli stroną rozwiązującą umowę o pracę jest pracodawca, musi on zamieścić w oświadczeniu pouczenie o tym, że pracownik ma dokładnie czternaście dni na to, by złożyć wniosek albo o przywrócenie do wykonywania pracy, albo do sądu pracy o stosowne odszkodowanie za niewątpliwe szkody, spowodowane gwałtownym ustaniem dopływu pieniędzy do domowego budżetu pracownika, co przecież potrafi odcisnąć szalenie bolesne piętno na psychice i w prostej linii prowadzić do choroby psychicznej, jaką jest depresja.
Pracownik musi zatem wiedzieć, że nie jest pozostawiony na pastwę losu, że ma swoje prawa i może się pewnych rzeczy po prostu domagać jako obywatel państwa polskiego.

Kiedy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia?

Najpopularniejszym scenariuszem jest ciężkie naruszenie przez pracownika swoich podstawowych obowiązków. Absolutnie nie można jednak pod to podpiąć zupełnie legalnego strajku, stosuje się go w przypadku pogwałcenia przez pracownika obowiązku dbania o interes pracodawcy, na przykład w formie współpracy z firmą konkurencyjną lub bezprawne skorzystanie z mienia pracodawcy.

Nielegalny strajk może być przyczyną zwolnienia dyscyplinarnego, ale tylko wtedy, kiedy pracownik ma świadomość bezprawności swojego postępowania. Innymi znanymi przypadkami rozwiązania umowy bez wypowiedzenia jest popełnienie przez pracownika przestępstwa uniemożliwiającego dalsze zatrudnianie, jeśli jest ono oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem.

Ostatnim przypadkiem jest utrata przez pracownika kompetencji niezbędnych do wykonywania pożądanego przez pracodawcę zawodu. Istotną kwestią jest też to, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia można zastosować w ciągu miesiąca od wydarzenia niepożądanego.

Pracownik rozwiązuje umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeśli posiada orzeczenie lekarskie, które stwierdza jasno, że wykonywana praca ma szkodliwy wpływ na jego zdrowie, a pracodawca nie przeniósł go na stanowisko odpowiednie do stanu zdrowotnego lub jeśli pracodawca dopuści się ciężkiego naruszenia swoich obowiązków wobec pracownika.

W życiu każdego z nas przychodzi taki moment, kiedy musimy się usamodzielnić i zacząć działać na własny rachunek. Wtedy z pomocą przychodzi własna działalność lub znalezienie pracy. Początki nie są łatwe, dlatego często musimy poświęcić sporo czasu, aby wyszukać odpowiednią dla siebie propozycję. W sieci znajdujemy także zapytania użytkowników o pracę, ponieważ nie mają jeszcze doświadczenia w tym temacie.

Dość popularnym pytaniem, jeżeli chodzi o szukanie posady, jest „jak znaleźliście pracę?”.

Z taką ciekawością możemy spotkać się głównie na różnych forach internetowych, gdzie każdy z nas może się wypowiedzieć, poradzić lub po prostu skomentować.
Użytkownicy w sieci posiadają mniejsze lub większe doświadczenie zawodowe. Niektórzy znajdują pracę poprzez znajomości, zatrudniają się u rodziny lub stają się pracownikami z czyjegoś polecenia. Jest to najłatwiejsza i zazwyczaj najbardziej skuteczna droga.

Wystarczy popytać bliskich o wolne stanowisko, a z czasem może znaleźć się dla nas ciekawa oferta. Innym sposobem na zdobycie posady jest przeglądanie ofert na portalach internetowych. Różnorodność stron pozwala na wybieranie spośród coraz większej ilości ofert. W zależności od tego, co potrafimy i czym się interesujemy, możemy kierować się kategoriami i podkategoriami wyznaczonymi na witrynie. Jest to spore ułatwienie, ponieważ nie musimy wychodzić z domu aby znaleźć potencjalnych pracodawców. Kolejną opcją jest napisanie do firm, w których chcielibyśmy pracować.

Warto przedstawić się z jak najlepszej strony, zamieścić swoje cv oraz kilka zdań motywacyjnych. Jeżeli dana działalność będzie poszukiwała kogoś do pracy, bardzo prawdopodobnie wezmą pod uwagę także naszą aplikację. Warto zatem pytać, pisać i dążyć do swojego celu. W wolnym czasie mamy możliwość udania się także do urzędu pracy w naszym mieście. Takie rozwiązanie jest dość skuteczne, ponieważ w większych miejscowościach jest sporo ofert pracy, których przybywa z tygodnia na tydzień.

Najczęściej brane są pod uwagę nasze umiejętności, doświadczenie i wykształcenie zawodowe. Pod tym kątem zostają nam zaproponowane stanowiska, o które możemy się później ubiegać.
W dzisiejszych czasach znajdziemy naprawdę wiele metod, które są kluczem do znalezienia pracy. Powstaje także coraz więcej agencji, które oferują nam posadę zarówno w kraju jak i za granicą.

Niemało młodych osób decyduje się na pracę w innym państwie. Taką decyzję podejmują przede wszystkim ze względu na zarobki oraz możliwość zakwaterowania. Jest to także szansa na zobaczenie czegoś nowego, podróżowania a także na podjęcie pracy, która będzie dopasowana do naszych referencji. Wyjazd wymaga jednak dobrego przygotowania a także warto znać język, dzięki któremu bez problemu będziemy się porozumiewali w danym kraju.

Jeżeli mamy za granicą rodzinę lub znajomych, możemy także ich zapytać o możliwość pracy w ich miejscowości. Wspólne mieszkanie na pewno zmniejszy nasze koszty, a także pozwoli na spędzanie czasu z bliskimi. Niezależnie od tego gdzie znajdziemy pracę warto mieć wsparcie, a także motywację do działania. Jedni dobrze czują się pracując indywidualnie, inni świetnie odnajdują się w pracy grupowej. Możemy podjąć się także pracy w internecie, który coraz bardziej się rozwija i przy pomocy naszych umiejętności możemy zacząć dzianie jako freelancer.

Takie rozwiązanie pozwala nam na dużą swobodę, ponieważ sami wyznaczamy sobie godziny pracy. Dzięki temu więcej czasu możemy spędzić w domowym zaciszu, i co najważniejsze, nie będzie potrzeby dojeżdżania do miejsca pracy. Wystarczy tylko komputer lub urządzenie, na którym będziemy pracować i wtedy możemy oddać się swoim zajęciom. Jest to świetna propozycja dla osób, które dobrze odnajdują się w internecie i potrafią obsługiwać przeróżne programy.

Duże zapotrzebowanie jest na grafików, informatyków oraz na osoby, które potrafią tworzyć coś, co sprzeda się na rynku. W dzisiejszych czasach możemy zarobić nawet na nagrywaniu krótkich filmików o swoim życiu. Jest to ciekawa propozycja dla osób, które nie boją się wyzwań, a także marzą o swojej publiczności. Jeśli jednak nie czujemy się na siłach, aby tworzyć filmy, możemy także skupić się na przekazywaniu wiedzy.

Zarobić możemy na udzielaniu korepetycji, porad lub kursów, zarówno w internecie, jak i osobiście. Posiadając wiedzę na jakiś temat bez problemu możemy pomóc innym za stawkę, którą sami ustalimy. Taka metoda będzie bardzo dobra szczególnie dla uczniów i studentów, którzy chcą sobie dorobić, a zarazem uczęszczać do szkoły.

Bardzo się ucieszyłaś, gdy dowiedziałaś się o tym, że zostaniesz mamą. Twój mąż też był dumny jak paw. Ochoczo pomagał Ci we wszystkim. Robił za Ciebie zakupy, wywieszał pranie czy sprzątał całe mieszkanie. Traktował Cię jak księżniczkę i cierpliwie znosił Twoje ciągłe zmiany nastrojów. Tłumaczył to sobie w ten sposób, że jest to zwykła burza hormonalna, typowa dla kobiet w Twoim stanie. Rozczulała Cię jego troska o was.

Rzadko który mężczyzna jest w stanie poświęcić się dla żony. Jacek chodził z Tobą na wszystkie badania USG i praktycznie zrezygnował z wszelkich spotkań towarzyskich. Ty również dbałaś o nienarodzone dziecko, najlepiej jak potrafiłaś. Zażywałaś te wszystkie leki takie jak kwas foliowy czy żelazo. Stosowałaś zbilansowaną dietę pełną owoców i warzyw. Ruch też nie był Ci obcy. Jednak nie mogłaś przewidzieć przecież tego, że Twoje starania pójdą na marne.

Gdy nadszedł czas, pojechałaś do porodu. Byłaś pewna, że Twojemu maluszkowi nic nie zagraża. Wszystkie wcześniejsze badania wychodziły jak najbardziej prawidłowo. Niestety sam poród nie był taki, do tego pojawiły się komplikacje, o których wcześniej nie miałaś pojęcia. Twoje dziecko owinięte było pępowino, a to stanowiło poważne niebezpieczeństwo dla jego życia.

Lekarz nie zauważył tego od razu i kazał Ci rodzić siłami natury. Doprowadziło to do tego, że poród trwał zbyt długo, a syn nie oddychał i był cały siny. Lekarze musieli walczyć o to, żeby jego serce zaczęło bić, i żeby w ogóle zaczął oddychać. Po kilku próbach w końcu się udało, lecz był to początek kłopotów. A wystarczyło przecież, by ginekolog w porę przeprowadził cesarkę. Wtedy syn miałby większe szanse, aby bezpiecznie przyjść na ten świat.

Antoś, bo tak go nazwaliście, trafił do inkubatora, gdyż był bardzo słaby i nie mógł złapać tchu. Tam podłączono mu mnóstwo rurek, kabli i innych urządzeń. Gdy po dwóch dniach pozwolono Ci do niego zajrzeć, aż ścisnęło Cię w środku na jego widok. Nie takiego losu chciałaś dla swojej pociechy, lecz cóż mogłaś na to poradzić. Oboje z mężem modliliście się, aby wasza kruszynka przeżyła.

Po tygodniu lekarze mieli dla was wspaniałą wiadomość. Antoś zaczął samodzielnie oddychać i jego życiu nie zagrażało już nic. Musiał niestety pozostać jeszcze przez jakiś czas w inkubatorze. Ty natomiast zostałaś wypisana do domu, bo lekarz uznał, że nie musisz przebywać już w szpitalu. Z utęsknieniem czekałaś na syna i przygotowywałaś wszystko na jego powrót.

W końcu nadszedł dzień, w którym Antoś pojawił się w Waszym domu. Opiekowaliście się nim na zmianę z mężem. Niby wszystko wyglądało normalnie, ale Ciebie coś niepokoiło. Antoś w ogóle nie poruszał główką, chociaż skończył już trzy miesiące. Nie ruszał też energicznie nóżkami, tak jak robią to inne dzieci. Gdy skończył pół roku, miałaś już niestety stuprocentową pewność, że nie rozwija się normalnie.

Syn nie próbował nawet siadać, był słaby i nie potrafił utrzymać się w pionie. Pojechałaś z nim do pediatry, a on wykonał testy. Ich wynik całkowicie zwalił Cię z nóg. Okazało się, że jest duże prawdopodobieństwo, że Antoś jest głęboko upośledzony fizycznie. Nie wiadomo czy będzie mówił i, czy kiedykolwiek stanie na własnych nogach. Z początku nie chciałaś uwierzyć tej lekarce. Jednak czas tylko potwierdził jej słowa.

Syn, pomimo że skończył dwa lata, w ogóle nie chodzi. Dopiero teraz zaczyna samodzielnie siadać i chwytać rzeczy rączkami. Jeśli chodzi o mowę, to tutaj nie ma żadnych problemów. Antoś wypowiada coraz więcej słów i jest ciekawy świata. Rozpoznaje też wszystkie osoby z najbliższego otoczenia, jest więc nadzieja, że jego rozwój umysłowy będzie przebiegał normalnie. Niestety przez jego chorobę zmieniło się też Wasze życie. Ty musiałaś zrezygnować z pracy i przejść na świadczenie pielęgnacyjne. Wygląda na to, że może już nigdy nie będziesz mogła pracować zawodowo, bo ktoś przecież będzie musiał czuwać przy synku. Razem z mężem zaczęliście go również rehabilitować. Twój mąż pracuje jak szalony, bo wizyty rehabilitanta nie są tanie. Ty z kolei zastanawiasz się – czy świadczenie pielęgnacyjne wlicza się do lat pracy.

Masz nadzieje, że tak. W końcu opieka nad ciężko chorym synem to też praca. Do tego bardzo ciężka i trwa całą dobę. Przepisy dokładnie tego nie regulują, ale słychać głosy, by ten rodzaj opieki- uznać za pracę zawodową. Martwisz się o przyszłość Antosia, bo co będzie, jeśli Ty zachorujesz. Nie wiadomo czy mąż będzie się nim umiał odpowiednio zaopiekować. A po drugie nikt nie wie, ile lat życia jest pisane Twojemu synowi. Na te wszystkie rozterki nie ma na razie żadnej odpowiedzi.

Firma zatrudnia różnych pracowników stosując kilka rodzajów umów, w zależności od świadczonej przez zatrudnionych pracy. Wiele prac jest wykonywanych na podstawie umowy zlecenia, a osoby naliczające ZUS mają często wątpliwości, czy należy odprowadzać w takich przypadkach składki na Fundusz Pracy (FP) i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP).

Czy od umowy zlecenia płacimy fundusz pracy i fgśp

Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym, z którego środki dysponowane są na cele wskazane w ustawie o promocji zatrudnienia i i instytucjach rynku pracy, a w szczególności na aktywizację zawodową bezrobotnych. FP jest finansowany ze składek odprowadzanych przez pracodawców ale również z innych środków (np. dotacji budżetu państwa).

Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych to również państwowy fundusz celowy, a środki zgromadzone przez FGŚP przeznaczane są m. in. na wypłatę wynagrodzeń za okresy urlopowe pracowników, za czas niezdolności do pracy ze względu na chorobę, na
odprawy pieniężne należne z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez winy pracownika czy ekwiwalenty pieniężne za urlop należny za rok kalendarzowy, w którym ustał stosunek pracy etc. FGŚP jest finansowany ze składek przedsiębiorców.

W rozpatrywanym przypadku pracownik obliczający składki ZUS ma wątpliwości, czy od umowy zlecenia płacimy fundusz pracy i FGŚP?

Składki na FP i FŚGP opłaca przedsiębiorca zatrudniający pracowników. I z zasady nie ma tu znaczenia forma umowy o pracę, z czego wnioskuje się prawidłowo, że za pracownika zatrudnionego na podstawie umowy zlecenia również należy odprowadzać składki na FP i FGŚP. Są jednak przypadki, kiedy zatrudnienie pracownika nie nakłada na płatnika składek (przedsiębiorcę) odprowadzania składek na FP czy FGŚP.

I tak, przedsiębiorca nie ma obowiązku opłacania składek na FGŚP za:

– pracowników, którzy wracają do pracy z urlopu macierzyńskiego, rodzicielskiego lub wychowawczego przez 36 miesięcy od pierwszego miesiąca po powrocie z takiego urlopu,
– pracowników, którzy ukończyli 50 lat i w okresie 30 dni przed zatrudnieniem pozostawali w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy przez 12 miesięcy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę,
– bezrobotnych, którzy nie ukończyli 30 lat skierowanych do pracy przez 12 miesięcy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę,
– kobiety, które ukończyły 55 lat i mężczyzn, którzy ukończyli 60 lat,
– zatrudnionych, których wynagrodzenie ze wszystkich posiadanych tytułów jest mniejsze niż odpowiadające minimalnemu wynagrodzeniu za pracę obowiązującemu w danym roku.

Z kolei składek na FP przedsiębiorca nie opłaca za:

– duchownych,
– osoby pobierające zasiłek stały na podstawie przepisów o pomocy społecznej,
– osoby pobierające świadczenie pielęgnacyjne, specjalny zasiłek opiekuńczy lub dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych,
– osoby pobierające zasiłek dla opiekuna na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów,
– osoby objęte ubezpieczeniem społecznym rolników,
– żołnierzy niezawodowych w służbie czynnej,
– osoby odbywające zastępcze formy służby wojskowej,
– przebywających na urlopach wychowawczych oraz pobierających zasiłek macierzyński,
– pobierających świadczenie szkoleniowe po ustaniu zatrudnienia na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,
– osoby świadczące pracę na podstawie umowy uaktywniającej, o której mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3,
– osoby sprawujące osobistą opiekę nad dzieckiem zgodnie z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych (art. 6a ust. 1 z wyłączeniem osób wymienionych w art. 6b ust. 1 tej ustawy),
– pracowników o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności zatrudnionych przez określone instytucje, wymienione szczegółowo na stronach ZUS,
– pracowników, którzy wracają do pracy z urlopu macierzyńskiego, rodzicielskiego lub wychowawczego przez 36 miesięcy od pierwszego miesiąca po powrocie z takiego urlopu,
– pracowników, którzy ukończyli 50 lat i w okresie 30 dni przed zatrudnieniem pozostawali w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy przez 12 miesięcy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę,
– bezrobotnych, którzy nie ukończyli 30 lat skierowanych do pracy przez 12 miesięcy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę,
– kobiety, które ukończyły 55 lat i mężczyzn, którzy ukończyli 60 lat,
– zatrudnionych, których wynagrodzenie ze wszystkich posiadanych tytułów jest mniejsze niż odpowiadające minimalnemu wynagrodzeniu za pracę obowiązującemu w danym roku.

Ponadto, z obowiązku płacenia składek na FP zwolnieni są pracodawcy będący osobami fizycznymi, którzy nie zatrudniają żadnego pracownika, ale zlecają prace na podstawie umów cywilnoprawnych oraz przedsiębiorcy opłacający składki ZUS w wysokości preferencyjnej.

Zanim przejdziemy do kwestii związanej z tym, w jaki sposób obliczyć fundusz pracy, musimy odpowiedzieć sobie na pytanie dotyczące tego, czym tak naprawdę jest fundusz pracy. Najogólniej rzecz ujmując, jest to fundusz, na którym gromadzone są środki, które mogą zostać spożytkowane na różne cele, związane z szeroko rozumianym zatrudnieniem.

Ważne jest także to, że fundusz pracy, jest funduszem państwowym, a pieczę nad nim sprawuje minister pracy i polityki społecznej. Nadrzędnym celem, jeśli chodzi o środki, które gromadzone są na funduszu pracy, jest to, aby zostały one przeznaczone na aktywizację osób bezrobotnych.

Najczęściej, środki, które gromadzone są na funduszu pracy przeznaczane są na:
– zasiłki dla osób bezrobotnych,
– badania rynku pracy,
– pośrednictwo zawodowe oraz jego rozwój,
– szkolenia przeznaczone dla osób bezrobotnych.

Oczywiście nie są to wszystkie cele, na które przeznaczane są środki, które gromadzimy na funduszu pracy. Niemniej jednak, te, które zostały wymienione, są zdecydowanie najpopularniejsze.

Skoro zatem wiemy już, na jakie cele przeznaczane są środki, które uda nam się zgromadzić na naszym funduszu pracy, pora odpowiedzieć sobie na pytanie dotyczące tego, w jaki sposób jesteśmy w stanie obliczyć fundusz pracy. Prawdą jest bowiem, że do tego celu będziemy potrzebowali kilku, niezbędnych danych.

Obliczanie funduszu pracy – kto się tym zajmuje?

Zacznijmy od tego, że składki na fundusz pracy, odprowadzają pracodawcy. Nie są one duże, natomiast od każdego pracownika, który jest u nas zatrudniony na umowę o pracę, pracodawca powinien odprowadzić składkę na fundusz pracy. Oblicza się ja na podstawie sumy podstaw składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowne wszystkich, zatrudnionych pracowników.

Tym samym, można spokojnie przyjąć, że jeśli w naszym zakładzie pracy, zatrudnionych jest pięcioro pracowników, a każdy z nich posiada umowę o pracę, jest zgłoszony do ubezpieczenia ZUS oraz odprowadzane są za niego składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowne, suma składek na fundusz pracy, którą pracodawca będzie musiał odprowadzić, będzie liczona z podstawy składkowej wszystkich pracowników. Pytanie jednak brzmi – jaka będzie to kwota oraz – w jaki sposób ją policzymy?

Ile dokładnie powinniśmy naliczać pieniędzy na składki funduszu pracy?

Sposób naliczania składek na fundusz pracy, jest w gruncie rzeczy bardzo prosty. Jak obliczyć fundusz pracy, aby w niczym się nie pomylić? Tak, jak już zostało wcześniej wspomniane, musimy zsumować wszystkie składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowne, jakie odprowadzamy od pracowników, którzy są u nas zatrudnieni. Następnie, według ustalonej stopy procentowej – czyli w przypadku funduszu pracy – 2,45%, odliczamy tę kwotę od podstawy sumy składek na ubezpieczenia. To, co jest jednak bardzo ważne, to że nie wpłacamy tych kwot nigdzie – przynajmniej nie bezpośrednio. Kiedy wypełniamy VIII deklarację rozliczeniową, należy wpisać kwoty składek, które przeznaczone są na fundusz pracy, w odpowiednie pola.

Dlaczego odprowadzanie składek na fundusz pracy jest takie ważne?

Z pewnością wielu z was zastanawia się, dlaczego odprowadzanie składek na fundusz pracy jest takie ważne. Przede wszystkim, jest to nasz obowiązek prawny. Tak samo, jak płacimy podatki – czy to dochodowy, czy jakikolwiek inny, tak też musimy odprowadzać składki na fundusz pracy.

Nie możemy zapominać także i o tym, że nie odprowadzanie składek na fundusz pracy, w momencie, kiedy wszyscy nasi pracownicy zatrudnieni są w oparciu o umowę o pracę i odprowadzamy za nich składki, może skutkować bardzo poważnymi karami, jakie nałoży na nas Urząd Skarbowy. Stąd też, należy być bardzo skrupulatnym, jeśli chodzi nie tylko o naliczanie składek, które przeznaczone są na fundusz pracy, ale również i składek, przeznaczonych na ubezpieczenia zdrowotne i emerytalne.

W pewien sposób, to także zabezpieczenie naszych pracowników, na wypadek, gdyby na skutek różnych, nieprzewidzianych zdarzeń losowych, mogli oni stracić pracę. Dlatego też, kwestie związane z tym, w jaki sposób naliczać składki na fundusz pracy, to absolutnie obowiązkowa wiedza każdego pracodawcy.

Co zrobić, kiedy nie wiemy, w jaki sposób obliczyć składkę?

Kiedy mamy problem z policzeniem składki na fundusz pracy, możemy zawsze zwrócić się o pomoc w tej kwestii do naszej księgowej. Wówczas, z całą pewnością uda nam się wykonać te obliczenia w sposób prawidłowy. Co więcej, zyskamy też pewność, że urząd skarbowy nie nałoży na nas żadnych kar związanych z brakiem składek na fundusz pracy.

Podczas pracy często mamy wrażenie, że nasz wkład fizyczny i psychiczny był bardzo duży i nie odzwierciedla uzyskanego końcowego efektu. W tej sytuacji zastanawiamy się co zrobić, żeby nasza praca stała się bardziej efektywna, a co za tym idzie, zaczęła nam przynosić satysfakcję zawodową. Nie w każdym przypadku jest to możliwe, jednak istnieje kilka sprytnych rozwiązań tego problemu.

W takim razie jak zwiększyć efektywność pracy?

Pierwszym sposobem jest postawienie sobie celów. Cele krótkoterminowe, które postaramy się spełnić w najbliższym czasie, jak i cel długoterminowy, nadrzędny. Te pierwsze są małymi kroczkami do spełnienia tego drugiego. Pomoże nam to skutecznie się zmotywować do pracy i wypełniać każdego dnia normę, którą sobie ustaliliśmy. Dzięki lepszej motywacji, nasza praca stanie się bardziej efektywna i zacznie przynosić większą satysfakcję zawodową.

Trzeba jednak pamiętać, żeby stawiać sobie realne zadania do wykonania, ponieważ niepowodzenie w wykonaniu celu, może przynieść efekt odwrotny do pożądanego, czyli większe zniechęcenie do pracy. W tej sytuacji należy najpierw solidnie przeanalizować nasze szanse na wykonanie poszczególnego zadania w ograniczonym okresie czasu, następnie postawić realne cele. Postawienie sobie celów jest również świetnym sposobem na organizację swojej pracy.

Dzięki temu stworzymy swój plan działania na kolejne dni, miesiące i lata, a działanie według ustanowionego porządku jest łatwiejsze i może przynieść lepsze efekty.
Wyżej padło słowo „motywacja” i to ona jest właśnie kolejnym sposobem na zwiększenie efektywności pracy. Gdy człowiek pracuje bez motywacji, to robi to z przymusu, od niechcenia, a wtedy ciężko od niego oczekiwać, żeby stał się pracownikiem miesiąca.

Kluczowe jest właśnie znalezienie owej motywacji do pracy. Nie jest to prostą sprawą ale warto spróbować. Motywacją może okazać się rodzina, kariera zawodowa, pieniądze, sława itd. Każdy pragnie czegoś innego, dlatego wybór czynnika motywującego jest kwestią całkowicie indywidualną. Największe firmy na świecie i w kraju starają się zapewnić pracownikowi odpowiednią motywację, ponieważ zdają sobie doskonale sprawę, że pracownik zmotywowany to pracownik rzetelny, efektywny i pracowity.

Najczęściej do zmotywowania pracownika stosują system kar i nagród. Za solidne wykonywanie pracy przyznają pracownikom nagrody, takie jak podwyżka, premia albo vouchery itd. Natomiast za obijanie się i błędy podczas wykonywania swoich obowiązków stosują kary w postaci obcięcia pensji, ostrzeżenia, nagany itd.

Kolejnym czynnikiem determinującym efektywność w pracy jest nasz stosunek do niej. Jeśli lubimy swoją pracę to sprawia nam ona przyjemność i jesteśmy w stanie pracować na wysokich obrotach, a co za tym idzie efektywnie. Jednak sytuacja wygląda zupełnie inaczej, gdy nie lubimy swojej pracy. Wtedy idziemy do niej jak za karę i nie mamy w ogóle chęci do jej wykonywania.

Jeśli już trafimy do takiego zakładu pracy, w którym praca nas strasznie męczy zarówno fizycznie jak i psychicznie, wówczas nie jesteśmy w stanie sobie pomóc. Nie damy rady polubić czegoś, czego nienawidzimy. Aby zapobiec takiej sytuacji powinniśmy zatrudnić się w zawodzie, który lubimy i chcielibyśmy wykonywać. Nie zawsze można to zrobić, ale jeśli mamy taką okazję to warto ją wykorzystać.

Nie jest to co prawda gwarancją zadowolenia zawodowego, ale znacznie zwiększa szanse, że tak będzie. Praca, którą polubimy spowoduje, że będziemy chętniej ją wykonywać, a co za tym idzie staniemy się efektywniejsi. Zatem warto już pomyśleć o tym przed zatrudnieniem się w przedsiębiorstwie. Nieodpowiedni wybór zakładu pracy sprawi, że nasza wydajność znacznie spadnie.

Aby zwiększyć efektywność pracy trzeba również zadbać o dobrą atmosferę w przedsiębiorstwie lub innych placówkach. Jeśli złapiemy dobry kontakt ze współpracownikami, to znacznie łatwiej nam się będzie skupić na efektownej pracy. Wykonywanie swoich obowiązków w dobrej atmosferze będzie łatwiejsze. Jednak zupełnie z drugiej strony może okazać się, że czynnikiem wywołującym lepszą efektywność jest rywalizacja z konkretną osobą lub osobami.

Może to być na przykład znienawidzona przez nas osoba z firmy. Jako punkt honoru postawimy sobie, że uzyskamy w tym tygodniu, miesiącu, roku lepszy wynik niż ona. Wówczas nasza motywacja i efektywność staną na bardzo wysokim poziomie. Powyższe sytuacje pokazują, że na wydajność pracownika może wpłynąć zarówno dobra atmosfera jak i zła. Każda osoba jest inna więc na każdego może zadziałać coś innego.